Just me, forever: The Sims 3 .

Dziś poruszę temat , dotyczący gry The Sims 3

Recenzja The Sims 3 ukazała się w dzisiejszym magazynie Dziennik Kultura. Jej autorem jest Olaf Szewczyk, człowiek o wyrobionych gustach, który się słabym grom nie kłania. Co sądzi na temat The Sims 3? Oto jego recenzja.

Uwaga, pandemia!

Koleżanki z pracy lub studiów masowo biorą urlop lub idą na chorobowe? To nie wirus świńskiej grypy. To The Sims 3. Żegnaj, prawdziwy świecie.

Czy można zrecenzować styl życia? Nawet nie będę próbował. Obcy w obcym świecie, poruszam się w The Sims 3 nieporadnie, ostrożnie obwąchując nowe możliwości, niepewnie stawiając kroki. Jestem specjalistą od ratowania królestw i dziewic (niekoniecznie z konsumpcją), eksterminacji agresorów, zdobywania laurów; typowo samczego prężenia mięśni i szczerzenia kłów. Perwersyjny eskapizm The Sims- z normalności w "normalność" - nie jest zgodny z płcią mego mózgu.

Zgodnie z aktualną mentalną kondycją, za alter ego wybieram staruszkę. Józefa Wąpierz, bo tak ją nazwałem, mimo wieku sprawia wrażenie dziarskiej globtroterki. Mógłbym, jak moja córka, spędzić półtorej godziny na cyzelowaniu jej wyglądu: doborze fryzury, kształtu głowy, koloru włosów (a może umaić siwiznę papuzimi pasemkami?), pieprzyka a la Marilyn Monroe, zmianach garderoby.

Idę jednak na łatwiznę, bo jak większość facetów nie cierpię atmosfery zakupów i kontemplacji w garderobie. Klikam, co popadnie, w związku z czym Józefa wygląda dość przeciętnie. Nie licząc ciemnoniebieskiej karnacji. Seledyn też mnie kusił, ale uznałem, że wszelkie pokrewieństwa z zielonym mogłyby zostać, przy tak słusznym wieku, odczytane opacznie. "The Sims 3" to w końcu nie jest gra o zombi.

Tyle o powierzchowności. A wnętrze? Simy mają osobowość - choć niezbyt złożoną. Każdemu można przyporządkować pięć cech. Postanowiłem, że Józefa będzie "szczęściarą", "duszą towarzystwa", która "świetnie całuje". A także, nomen nie omen, "wegetarianką". Jest też "dobra", choć dopiero po kliknięciu sprawdziłem, co to oznacza. Otóż "dobroć" jest tu kojarzona głównie z chętnym udzielaniem pomocy finansowej. Czy już pisałem, że nie jestem w pełni kompatybilny z logiką tego świata?

Dałem też starszej pani cel życia. Jest "łamaczką serc".

Nie wiem, co czeka Józefę i jej liczną rodzinę, gdy już trochę pożyją, a ja wytrzymam w roli ich anioła stróża. Jak rozwiną się ich kariery i życie uczuciowe? Czy w rodzinie pojawi się jakieś młode lub chociaż pies? Czy Józefa zaszaleje na parkiecie, podrywając efektownym tango nuevo młodego barmana? Tu wszystko jest możliwe. Przede mną całe życie.

Zapożyczone z ; gamezilla